Afscheidsspeech Joost Beerens vertrek uit raad
“Heb jij ideeën om Valkenswaard aantrekkelijker te maken voor jongeren? Je bent vanavond van harte uitgenodigd om MEE TE PRATEN OVER ONZE TOEKOMST!
Ben jij erbij?”
Wie denkt dat dit een campagnetekst is voor 2026…? Verre van. Het valt te lezen op de facebookpagina “Valkenswaard in gesprek”, anno 20 april 2018. De initiatiefnemers? Ene Davey, Renée, Bas en ondergetekende.
De eerste tekenen van een nieuw geluid in Valkenswaard. Politiek? Nee, daar moet het ver weg van blijven. En ja, natuurlijk waren Davey en Renée actief geweest bij andere fracties, en ja, Bas was door opa van Gorp al meermaals gevraagd of hij het CDA niet wat verjonging zou kunnen brengen. En ja, je zult het wellicht niet geloven, maar de heer Geldens heeft ook mij wel eens aan de keukentafel uitgenodigd. Of ik niet wat meer wilde dan alleen met mensen in gesprek. Maar, hoe hard we ook riepen van niet, een kleine vier jaar later was het toch geval. Op het stemformulier stond een partij die letterlijk mensen mee wilde laten praten over “ONZE TOEKOMST”. Toeval, ik denk het niet. Ik denk dat er in 2018 al duidelijk behoefte was aan zo’n partij. Eentje met een jong geluid, van nieuwe mensen, en die behoefte is alleen maar sterker geworden.
En of daar behoefte aan was… want alhoewel we door sommigen nog werden aangekeken als die die naïeve jonge honden zonder ervaring (één of twee zetels zou leuk zijn voor ze, maar niet meer dan dat), hadden wij zelf alle vertrouwen in onze lijst vol met mensen die zich keihard wilden inzetten voor een levendigere gemeente. En zo geschiedde.... Valkenswaard had blijkbaar niet alleen behoefte aan een nieuw geluid in de gemeenteraad, het had behoefte aan een complete aardverschuiving in de Valkenswaardse politiek. Aan een andere manier van politiek voeren.
Dat is namelijk wat VOTE beloofde. Politiek waarbij de inwoner het vertrekpunt is, waarin ieders mening even zwaar meetelt. Eentje waarin tegenstellingen open op tafel komen in het debat, en niet aan de keukentafel of in een achterkamertje. Iets wat je heel hard kan roepen natuurlijk, maar met vier van de 23 zetels heb je gelukkig ook daadwerkelijk invloed. Iets te zeggen over wat wij vonden van bepaalde principes, of over verhoudingen die al jarenlang bestonden. En zo geschiedde: met de komst van VOTE werd een raadsbreed akkoord dé manier van besturen voor onze gemeente, werd de verhouding coalitie-oppositie overboord gegooid, werd een nieuw vergaderstelsel ingevoerd, ontstonden samenwerkingen in allerlei verhoudingen en is er bovendien, elke vergadering weer, meer sprake van een open politiek debat.
En dus mogen we concluderen: dat het “Valkenswaard in gesprek” uit 2018 werkelijkheid is geworden. Op een iets serieuzere locatie. Alhoewel, als men vraagt wat nu een échte VOTE’er is: volgens mij is dat iemand die de politiek juist niet té serieus neemt, maar vooral de toekomst van Valkenswaard en zijn inwoners heel serieus neemt. En, hoe pessimistisch men soms ook denkt over die politieke interesse…. VOTE’ers zijn er een hoop, zo kun je zien als je je op maandagavond rond de fractievergaderingen in de Hofnar begeeft. En dat is iets waar ik persoonlijk, maar ik denk iedereen die bij onze oprichting betrokken is, reusachtig trots op ben. We zijn doorgegaan met het vragen om mee te praten over “ONZE TOEKOMST”. En waar dat voor de een bij één keer meepraten blijft, heeft de ander direct al stapels met nieuwe ideeën. En zo gepassioneerd, dat je soms bijna vergeet dat er ook nog een reguliere “politieke agenda” is.
Daarmee echter, raak ik een cruciaal punt. Want hoe mooi het ook is om mensen met elkaar in gesprek te laten gaan over hoe mooi onze toekomst eruit kan zien, als die mensen veel enthousiaster zijn over die politieke agenda en jij zelf het vooral mooi vindt om dat in gang te zetten komen er toch af en toe vragen in je op. Zo van “ben ik nog wel de juiste persoon op de juiste plek?” En dan gaan je gedachten op en neer. Enerzijds horen minder interessante dingen als gemeenschappelijke regelingen, visiedocumenten en moties vreemd er natuurlijk bij, en word ik, ook al is dat niet het geval, door de buitenwacht gezien als eindverantwoordelijke. Anderzijds ben ik ook nog eens hét gezicht van de “VOTE-gedachte”: het met iedereen in gesprek gaan, het vasthouden aan onze andere visie op politiek. Een lastige kwestie dus.
Iets wat het echter makkelijker maakt is die genoemde groei van onze partij. Steeds meer mensen willen blijkbaar “meepraten over onze toekomst”; en geloven in het nieuwe VOTE geluid. En steeds meer mensen zelfs, willen dat ook nog eens op de voorgrond doen: als het kan in de raadszaal, op termijn. Inhoudelijk zou het qua opvolging wel goed zitten dus. En op het gebied van “voorloper” als het gaat om nieuwe politiek? Ook op dat vlak komt het wel goed. De grote omslag is namelijk al gemaakt: er heerst een nieuw geluid in de Valkenswaardse politiek, niet alleen bij VOTE, maar ook bij het grootste deel van de rest van de raad. En zij kunnen daar klakkeloos bij aansluiten.
Eigenlijk is die vraag over mijn opvolging niet zo lastig dus. De toekomst van VOTE, en dus van “ONZE TOEKOMST”, is in goede handen. Als er straks voor 2026 een lijst moet worden opgesteld zijn er genoeg mensen die veel meer “de juiste persoon op de juiste plek” zijn dan ikzelf. Voor het in stand houden van de VOTE-gedachte hoef je namelijk echt geen fractievoorzitter te zijn, dat kan net zo goed op de achtergrond. Natuurlijk zal een keuze als deze voor de buitenwacht als verrassend worden gezien, maar binnen VOTE past het precies bij wie wij zijn. Ieder moet namelijk doen waar hij goed in is, datgene wat hij leuk vindt. De poppetjes op de juiste plek. Wat betekent dat sommige nieuwkomers, maar ook vertrouwde gezichten een hoog plekje op de nieuwe verkiezingslijst verdienen en dat ik zelf op een andere plek terecht kom.
Einde speech daarmee? Nee, helaas. Was het maar zo simpel.
Waarom het niet zo simpel is? Nou, waar er de laatste maanden aan de ene kant er steeds meer duidelijkheid kwam over “ONZE TOEKOMST”, en over hoe wij die als partij willen invullen, kwam er aan de andere kant voor mij persoonlijk steeds meer onduidelijkheid. Over mijn gezondheid namelijk. Heel specifiek: mijn huid. En nee, niet heel ernstig, qua dat betreft mag ik eigenlijk niet klagen, maar wel iets wat erg lastig is en waarvan onduidelijk is hoe lang het duurt en waar het precies vandaan komt.
Één ding wat wel duidelijk is… ik doe en wil eigenlijk gewoon te veel. Een baan in het onderwijs, voorzitter en coach bij de basketbalvereniging, bij deze twee beide het organiseren van feestjes en activiteiten, PSV volgen (het was even een twijfel of ik dat actueel nog durfde te vermelden), prachtige familie en vrienden en dan sinds ruim een half jaar ook nog eens een geweldige vriendin. Het klinkt allemaal top, maar helaas wel wat te veel voor de 24 uur in een dag. En nu ben ik geen dokter, maar misschien is het toch een soort van signaal van mijn lichaam.
Een signaal dat ik naast “ONZE toekomst” ook eens moet denken aan “MIJN toekomst”. En ja, heel eerlijk, eigenlijk was het ook letterlijk de boodschap van de bedrijfsarts een paar weken geleden: time management. En dus was er voor mij persoonlijk ook nog een lastige vraag. Namelijk, waarin moet ik gaan schrappen? En na heel wat nachtjes slapen, overpeinzing en veel overleg viel het voor iedereen toch op zijn plek. Want aangezien we als VOTE toch al de conclusie hebben getrokken dat dat er genoeg mensen in de startblokken staan om verder te bouwen aan het fundament dat gelegd is, is het misschien wel VOTE waar ik het makkelijkste uren kan schrappen. Vanaf 2026 zou dat sowieso zijn, en deels was ik noodgedwongen al minder aan het doen…
Maar ja, op driekwart van een raadsperiode stoppen, dat kan toch eigenlijk niet? En al helemaal niet als fractievoorzitter? Wellicht vinden sommigen van niet nee. Echter, waarschijnlijk zijn dat dezelfde mensen als degenen die zeiden dat het ons niet zou lukken om meer dan één zetel te halen, degenen die zeiden dat een raadsbreed akkoord niet zou werken, degenen die zeiden dat de jongste wethouder van Nederland een riskante gok was, degenen die zeiden dat je een vastgeroest politiek systeem niet zomaar kon veranderen, degenen die vonden dat je bepaalde vragen echt niet kon stellen, degenen die… tja, wie zijn dat eigenlijk…? Volgens mij zijn dat degenen die niet geloven dat politiek anders kan. Degenen die niet geloven in het VOTE geluid, in het meepraten over onze toekomst…!
Beste allemaal, met pijn in het hart, maar tegelijkertijd met alle vertrouwen in onze toekomst, neem ik bij dezen afscheid als fractievoorzitter van VOTE. Het is tijd om verder te bouwen aan de toekomst. En onze toekomst gaat een nieuwe fase in. Een fase met een nieuw fractielid en fractievoorzitter, drie nieuwe burgercommissieleden, maar vooral ook met een nieuw iemand “achter de schermen”: iemand die zorg gaat dragen voor de VOTE gedachte; iemand die jou uitnodigt, om mee te praten over ONZE TOEKOMST! Ben jij erbij?
